Dëshiroj të falenderoj
dhe përgëzoj mikun dhe kolegun tim Ikhtisad Ahmed, për punën dhe mbështetjen e
tij ndaj kauzës LGBT dhe për analizën e qënësishme që i bën situatës globale të
respektimit dhe mbrojtjes së të drejtave të njeriut dhe garantimit të barazisë.
Më poshtë shkrimi i
plotë:
 |
nga Ikhtisad Ahmed
Publiku ndërkombëtar duhet të ishte indinjuar nga ligjet e
padrejta të Putin kundër minoriteteve dhe opozitës politika, por çka u panë
ishin tifozeritë injorante dhe indiferente.
Në të njëjtën kohë, ndërsa në Kiev kishin shpërthyer
protestat e përgjakshme kundër rregjimit të Janukovic, kilometra më tej, në Soçi
shtrohej skena për parakalimin e atletëve profesionistë dhe gatiteshin mjediset
për demonstrimin e talenteve të ndryshme në dëborë dhe akull. Arritjet e atletëve
festoheshin nga turma të pandikuara nga protestat që ndodhnin në vendin fqinj i
cili pa një popull të tërë të triumfojë.
Gjërat duhet të ishin ndryshe. Publiku, popujt, mediat etj
duhet të ishin indinjuar nga ligjet drakoniane të Putinit dhe jo të festonin
apo të tregoheshin indiferentë ndaj këtyre padrejtësive.
Kundërshtuesit më të zhurmshëm të lojrave olimpike të Soçit,
ishin amerikanët të cilët i kushtuan vëmendje të veçantë ligjeve anti-gay të
Rusisë. Por si me çdo gjë tjetër amerikane, tmerri, shoku dhe denoncimi i asaj çka
ka bërë Putin tingëlloi shumë hipokrit. Fshehur pas dëshirës për të thënë gjënë
e duhur qëndronte një refuzim i pakompromistë për të bërë gjënë e duhur.
Në mënyrë sekrete, politikanë të ndryshëm amerikanë mbështesnin
synimin e Putin për ta shndërruar në politike një çështje sociale dhe humane.
ShBA-të janë vendi ku martesat gay kanë avancuar por njëkohësisht edhe vendi i
Aktit për Mbrojten e Martesave (heteroseksuale), çka tregon tendencën për të
kundërshtuar dhe mos-miratuar një nga doktrinat e të drejtave të njeriut të cilën
ajo e mbron me fanatizëm nëpër të gjithë botën.
Politika e britanikëve ka qenë edhe më e pa-sinqertë. David
Kamerun miratoi Aktin e Martesave Gej në vitin 2013 pavarësisht përpjekjeve të partisë
së tij për sabotim – 136 prej tyre e kundërshtuan këtë ligj, 35 nuk votuan dhe
5 abstenuan. Fatmirësisht krahu tjetër i sallës dhe anëtarët e koalicionit
ishin vendosmërisht më humanë.
Pavarësisht kësaj, Partia Konservatore e braktisi liderin e
saj në një nga përpjekjet e tij të rralla humaniste. Kryeministri i shtyu anëtarët
e partisë së tij të jenë më të dedikuar ndaj të drejtave të njeriut dhe disi më
të hapur ndaj barazizë. Ajo çka bënë anëtarët e saj ishtë një largim ndaj këtyre
standarteve në një mënyrë shumë të ngjashme me republikanët amerikanë.
Shoqeria civile, organizatat për të drejtat e njeriut dhe
OJF-të e tjera kanë rolin e tyre për të luajtur në avancimin e të drejtave të
njeriut. Është tragjik fakti që në botën ku jetojmë të drejtat e njeriut duhet
të imponohen në vend që të mbrohen dhe ruhen në mënyrë të pa-kushtëzuar.
Axhenda dhe planifikimi i shumë prej këtyre organizatave është
i kushtëzuar nga fondet që marrin dhe burimet e tyre. Kjo i bën ata të lidhur
ndaj grupeve të caktuara të interesit dhe të jenë vulnerabël ndaj kundërshtimeve
për vetë punën që ata bëjnë dhe të jenë kreativë në gjetjen e politikave dhe
praktikave më të mira për të tërhequr këto fonde. Në të tilla kushte e vetmja
gjë e mirë që mund të ndodhë është nëse qeveritë tregojnë aftësi për ti shërbyer
njerëzve të tyre. SHBA-të, Rusia dhe Britania kanë dështuar në këto përpjekje.
India nuk ka qenë më mirë në këto përpjekje. Në vitin 2009,
Gjykata e Lartë anuloi nenin 377 të Kodit Penal, i cili dikur ishte imponuar
nga kolonizatori britanik dhe që kriminalizonte sjelljet homoseksuale. Homoseksualiteti
u dekriminalizua, duke dhënë shpresë për ndryshim në të gjithë territorin. Përpjekjet
e heshtura për të bërë të tilla ndryshime në të gjithë rajonin u shuan në vitin
2013 kur Gjykata Supreme e Indisë vendosi ta rrëzojë vendimin e mëparshëm, duke
ruajtur kështu status kuonë e pa-barazisë në Indi.
Një hap pozitiv është ndërmarrë së fundmi nga Bangladeshi për
të garantuar të drejtat e hixhrave (ang. hijras),
si gjinia e tretë në vend. Si një vend konservator ky vendim nuk do kishte
patur mbështetje të madhe jashtë rretheve borgjeze të vendit. Një sondazh i zhvilluar së fundmi tregoi se
publiku nuk e mbështeste këtë hap. Gjithsesi projektligji u miratua dhe si i
tillë ishte një hap pozitiv në drejtimin e duhur. Një argument kundërshtues do
ishte se barazia, njihet nga Kushtetuta dhe si e tillë nuk ka nevojë për ligje
specifike që ta konfirmojnë apo imponojnë.
Fatkeqësisht, pabarazia në Bangladesh është shumë e pranishme
dhe miratimi i ligjeve që e luftojnë atë janë minimumi që mund të bëhet. Kështu,
qeveria do kishte rrezikuar të përballonte inatin dhe sulmet e shtresave të
larta dhe të mesme nëse ligjet do ndryshonin për t’i garantuar më shumë të
ardhura pjesës më të madhe të popullsisë që kategorizohen si klasa e ulët.
Surpriza e vetme është se ata që luftojnë për më shumë të
drejta dhe barazi në shoqërinë e Bangladeshit nuk kanë kërkuar për zgjerimin
dhe njohjen e të drejtave edhe për grupe të tjera. Mbase ata kanë bërë
sondazhe.
--- --- ---
